Ooit heb ik Nederlandse Taal- en Letterkunde gestudeerd en van Louis Couperus veel boeken gelezen. In 2018 verscheen de mooie uitgave Het snoer der ontferming. Het poëtische proza levert juweeltjes op, zoals
Onbezoeldelde lelies en onbewolkte maneschijn zijn schoon, maar lelies, over welke de wind ging en maan, waarover een wolk trekt, zijn schooner. Een rimpel geeft soms schoonheid aan een gelaat, dat, rimpelloos, zonder uitdrukking was. Schaduw en schemer geven de schoonste schoonheid.” Uit: Het snoer der ontferming van Couperus 2018, blz. 118, 119.
Als coach en trainer onderzoek ik samen met de coachee en de deelnemers de schaduwkanten, de aandachtspunten en de mooie kanten daarvan.
Een andere: […] zoo dit nu eenmaal dit alles is, het beter is de onmetelijke vergissing der groote goden te aanvaarden. En te doen wat wij kunnen en te aanvaarden wat ons geboden wordt. Idem, blz. 365
Het waarom is vaak een onoplosbare vraag. Met een situatie leren omgaan, het leven aanvaarden zoals het komt, doen wat je te doen staat. En genieten van de schoonheid en schaduw. In deze teksten zie ik overeenkomst met het motto uit de header van deze website: Maak van het moment zelf gebruik, hoe de situatie ook is, en aanvaard en respecteer alles.